Laatste loodjes

Dit is het laatste mailtje vanuit Argentinie.
Gisternacht om half 2 in de nacht aangekomen in Buenos Aires. Toen maar gelijk gaan slapen. De volgende dag een beetje mogen uitslapen en de gehele dag vrij te besteden. Ik heb in ieder geval weer telefonisch bereik, maar er zijn dingen die zijn pet. Als bijvoorbeeld geld uit de pinautomaat wilt hebben, kun je maar een daglimiet opnemen van 300 pesos (€ 80). Als je dat vier keer doet dan betaal je ook voor vier opnames.

In het begin van de reis konden we meer opnemen, maar waarschijnlijk is de pesos weer gedevalueerd en zijn er dagopnames ingevoerd. Sebastian moest vandaag 1400 dollar betalen, omdat hij en Petra (zijn moeder) nog naar de watervallen gaan, en dat kon hij niet met creditkaart betalen dus hij moest diverse malen met zijn kaart en die van Petra bij de automaat pinnen, maar je betaalt straks nog € 2,25 extra voor elke opname. Morgen moeten hij en Petra voor 10uur verder tappen om het bedrag compleet te krijgen. Zij vertrekken om 11uur. In Ushuaia had ik een hoger bedrag gepind alles okë, behalve dat ik geen geld kreeg. Dus Birgit is aan het bellen geslagen en niemand die een zinnig antwoord kan geven. Bij het koffie drinken met Petra en Sebastian bleek hij zijn e.dentifier van de ABN bij zich te hebben, dus ik kon ook mijn rekening checken.

Gister nog met enkelen van de groep naar de wijk La Boca geweest (voor de voetballiefhebbers is dat de buurt waar Maradona is groot geworden bij La Boca Juniors), maar het is ook een hele leuke buurt waar het heel gekleurd is en er zijn diverse marktjes. We zijn er naar toe gelopen en dat was zo´n anderhalf uur lopen, we waren op de kaart aan het zoeken welke kant we uitmoesten toen er een auto stopte en een vrouw vroeg of ze kon helpen, we mochten ook met haar meerijden (erg vriendlijk volk). Later in La Baco liep ik haar tegen het lijf. Ze was een journaliste en moest een restaurant beoordelen, ze sprak me aan en we hebben daar nog een tijdje staan keuvelen. Ik had in èèn van de kleine boutiques iets gekocht en dat meisje die me hielp was zo blij, dat ze me wel 7 maal bedankt had, waarschijnlijk heb ik haar omzet gered. Ik bood haar een Werthers echte aan en toen vloog ze me om mijn nek en begon te zoenen (dat doe ik dus ook niet meer). Later toen we met de lokale bus terug reden stapte ze ook in, dus ook weer staan beppen, toen ze uitstapte weer zoenen nu zonder Werthers echte (dus dat helpt ook niet).

De tango wordt in La Boca op straat gedanst en er wordt gezongen, als je maar een fooi geeft. Later op de avond hadden wij als afscheid de tangoavond. Ik was bang dat het erg toeristisch zou zijn, wat het ook wel een beetje was, maar toch weer net niet. Het was een erg chic restaurant en inclusief een 3 gangen diner. Men begon met de tango, toen kwamen er een paar panfluiten, en de lassowerper
(vroeger vingen ze de runderen met een soort lasso en daar zaten zware stenen onder aan zodat men deze om de achterpoten kon gooien. Hij danste ermee, het was erg spectaculair en hij kreeg dan ook meteen het publiek mee. Toen wederom de tango en als afscheid kwam men allemaal op de buhne en speelde met de instrumenten door elkaar, dat had wel wat. Het was een mooie show, het eten was goed en we hebben allemaal genoten.

Afgelopen morgen hebben we de groep uitgezwaaid, zij vertrokken om kwart over 1 vanmiddag. Jos en Bernadette zijn gelijk meegegaan zij vlogen met Iberia en zouden een uur later gaan. Ik vertrek om 23.15 local time en heb vandaag nog een dag in Buenos Aires kunnen genieten, samen met Sebastian en Petra. Het is een zeer toegankelijke stad. De Avenue de Mayo waar wij ons hotel enkele winkels vandaan hadden, heeft 18 autobanen eerst 2 voor het afslaan, 7 om rechtdoor te gaan en dat ook de andere kant op. Dat voor een stad, wij hebben al moeite om er 5 op de snelweg te krijgen.

Sebastian, Petra en ik zijn vanmorgen nog naar de buurt Recoletta gegaan, (hebben wel een taxi genomen) de buurt waar Maxima is opgegroeid, maar wij zijn naar de begraafplaats en dus naar het graf van Evita Peron geweest. Je kunt wel merken dat het daar een buurt van status is, maar men komt ook gewoon om geld bij je vragen. Dat was me de gehele vakantie nog niet gebeurd, dat men geld vroeg, maar deze jongen vroeg aan Sebas dat hij geld nodig had voor zijn zusje; zij moest een nieuw jasje hebben. Later toen we koffie dronken zagen we ze beiden lopen (lief meisje om te zien). Lekker met zijn drieën geluncht het was een lopend buffet en we waren voor 11 euro klaar met zijn drietjes inclusief drank. Hoewel het heel verschillend is qua eten, cadeau´s of excursies is het over het algemeen een zeer duur land, zeker niet te vergelijken met Bolivia en Peru.

Ik heb erg veel mogen zien en begrijp nu zeker de Patagonische winden. We hebben zeker geen slecht weer gehad met heel af en toe een bui, voor de rest droog en redelijk wat zon, maar de wind blijft. De landen laten een indrukwekkende en zeer goede en indruk achter. De groep was leuk en de begeleidster was okè, tot het laatst toe nog alles voor iedereen regelen. De problemen voor haar kwamen gister, Kees en Rina waren hun creditcard en betaalpas kwijt, dus die moesten geblokkeerd worden. Sebas had zijn moneybelt in de bus laten liggen en na heen en weer bellen zou die er wel en niet liggen. Sebas heeft toen zelf contact gehad en gaf aan dat hij in de bus moest liggen en ja hoor na 3 maal nee nu ineens wel. Passen en kaart zaten er nog in, de buitenlandse valuta ook, maar de pesos waren eruit.

Ook ontving ze èèn mailtje van Francios en Jopie dat hun reis naar Antarctica om een of andere vage reden niet doorging, of er nog alternatieven waren om nog iets in Ushuaia te doen was. Ze heeft toen onder andere een excursie aangegeven voor het scheren van schapen, ze heeft wel humor. Het schijnt dat de boot pas 17 november gaat vertrekken, je baas zal er maar blij mee zijn. Wij zagen de boot uitvaren een dag later dan gepland, maar het bleek dat hij aan de andere kant van de kade ging aanleggen. En vanmorgen bij het vertrek (de bus stond klaar) was Kees zijn rugzak weg, hij stond er notabene naast. Gelukkig had Rina de paspoorten bij haar, maar geld hebben ze niet meer en kunnen dus ook niet meer pinnen want die pasjes waren ze al kwijt. Dus Birgit moest echt aan de bak, we gaven ook aan dat ze de gehele vakantie, vakantie had gehad en dat ze nu maar eens moest werken. Zo ik ben lekker mijn 3 uurtje doorgekomen en ga naar de gate om me bij de plaine te melden.

Adios Argentina, Chili.

Katharina