Weer terug in El Calafate

Het is nu kwart over 2 in de nacht, we zijn net een uurtje terug vanuit Chili. De bussen hebben gestaakt en alles is daardoor verschoven. Dus het is inderdaad zo dat de bus je grootste vriend is in deze landen. Het zijn enorme afstanden, maar de bussen zijn wel erg luxe en is dus geen probleem om er lang in te zitten.

Het natuurpark Torres del Paine is een mooi park, ons hostel lag erg afgelegen. Wederom met diverse personen in stapelbedden en ik dus weer bij Reds en Ellie. Ik heb Reds nu maar gematst en ben boven gaan slapen. Hij gaf aan na het paardrijden dat hij het nu wel durfde. Het was alleen mogelijk om in het hostel te eten. Wandelingen waren er genoeg, maar voor de zwaardere moest je wederom met de bus weggebracht worden en dan 8uur lopen en dan ergens weer opgepikt worden. Ik heb het een dag rustig aan gedaan en ben in de buurt de gemakkelijke wandeling gaan doen, was nog 5uur onderweg, het was mogelijk om overdekt (afdakje) de lunch
te nuttigen wat we ook gedaan hebben. Het begon toen ook behoorlijk te regenen, na de lunch zijn we terug gelopen en het was toen ook weer droog, dat was de eerst bui overdag.

We hebben erg veel geluk met het weer. Een enkele keer in de nacht een bui, wel heeeeeel veel wind. Er zijn diverse dieren gespot, de rode vos zat gewoon onder een lunchbankje het leek wel of hij op ons zat te wachten, nog 2 stuks gezien. Vanmorgen stonden we ook op met regen toen we naar de Lago del Grey gingen. Enorme ijsschotsen komen daar uit het water maar de gletsjer was bijna niet te zien, af en toe trok het op. In de middag trok alles op, toen zagen we de poema. Birgit dacht iets te zien, al lijkend op een vos achter een redelijk grote struik, eenmaal terug gereden en Francios uit de bus stapte stonden ze oog om oog, ik weet niet wie van wie schrok. Maar we konden mooie opnames maken. Dit was echt geweldig ook voor Birgit dit was voor haar de eerste keer. Morgen uitslapen tot 9uur en om half 12 vliegen we naar Vuureiland.

Klem Katharina